tlenek azotu
Encyklopedia PWN
metoda produkcji kwasu azotowego;
ograniczanie ilości lub usuwanie substancji wprowadzanych do powietrza atmosferycznego (emisja zanieczyszczeń) przez zakłady produkcyjne i usługowe, pojazdy mechaniczne, hałdy, wysypiska i in. źródła zanieczyszczeń oraz zapobieganie przekraczaniu w powietrzu atmosferycznym dopuszczalnych stężeń substancji zanieczyszczających (imisja zanieczyszczeń).
plazmochemia
dział chemii zajmujący się chem. przemianami substancji w niskotemperaturowej plazmie o temp. 3000–11 000 K i stopniu jonizacji gazu obojętnego (argon, azot, hel, wodór) 10−6–10−1, wytwarzanej w łuku elektr. lub w wyładowaniach jarzeniowych pod normalnym lub obniżonym ciśnieniem.
[gr.],
zwyczajowa nazwa związków koordynacyjnych będących pochodnymi heksacyjanożelazianów(II) i heksacyjanożelazianów(III) (cyjanożelaziany), w których jeden z jonów CN– został zastąpiony cząsteczką — np. amoniaku, wody, tlenku azotu, tlenku węgla, lub jonem — np. siarczanowym(IV);
pojazd drogowy silnikowy, dwuśladowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, przeznaczony do przewozu osób i/lub ładunku, ciągnięcia przyczep albo wykonywania określonych czynności (np. samochód diagnostyczny);
